Mannen mogen wel huilen, maar niet te hard, oké?
Anderen laten weten wat je leest?
Wanneer heb jij voor het laatst op een feestje of op je werk in geuren en kleuren verteld over jouw onzekerheden? Je twijfels over wie je bent of wat je kan. In gedachten kan ik je zien grijnzen en horen denken ‘no way’. En zo is het.
Want uit een onderzoek dat ik online hield, blijkt namelijk dat 65% van de deelnemers vindt dat er een taboe rust op onzekerheid. Bij de mensen die aangaven regelmatig of vaak last van onzekerheid te hebben, was dit zelfs 81%. We praten er dus niet graag over.
Ik dook voor jullie in het waarom van dit taboe en deed de volgende ontdekkingen:
- Weg met die slapjanus
Als kind kregen wij allerlei impliciete en expliciete boodschappen als ‘wees niet bang’, ‘stel je niet aan’, ‘wees sterk’ en ‘toon geen zwakte’. En vond je het als klein jongetje of meisje spannend om ergens op af te stappen, dan was je moeder daar om je met ferme hand naar voren te duwen. Logisch dat je als volwassene nu moeite hebt met het tonen van je onzekerheden. Zo ontstond ook het taboe op het huilen door mannen maar ook boos worden door vrouwen.
Als gevolg hiervan werd en wordt het bezoek aan een psycholoog of een coach gezien als een teken van zwakte. Volledig onterecht.
- De vicieuze cirkel van onzekerheid
Mensen die last hebben van onzekerheid schamen zich daar vaak voor. Als je je ergens voor schaamt, verberg je dat. Hierdoor kunnen anderen de conclusie trekken dat jij je niet onzeker voelt. Het gevolg daarvan is weer dat zij hun onzekerheid ook niet zullen tonen. En hopla, een vicieuze cirkel ontstaat.
- Onzekere Remi
Dit punt sluit min of meer aan bij het volgende punt. Door het taboe kan je de indruk krijgen dat je de enige bent met onzekerheden. Je vindt jezelf raar en de ander beschouw je als normaal. Maar hebben wij niet allemaal diep van binnen het gevoel van ‘niet goed genoeg’ zijn? Denk je nog steeds dat je de enige bent? Kijk dan eens naar het volgende filmpje.
https://www.youtube.com/watch?v=HEghvn7We8w
- Trek aan die Tena-slip en je bent een stuk gelukkiger
De tijd waarin wij leven kan je omschrijven als een feel-good-tijdperk. Online zie je de mooiste mensen met de mooiste karakters, de mooiste banen en de mooiste auto’s. Een leven vol zelfvertrouwen. In die wereld lijkt het ‘not done’ om je onzekerheid te tonen.
Omdat deze mate van zelfvertrouwen en dit geluk niet voor de gemiddelde wereldburger is weggelegd, is er de reclame-industrie: die vertelt ons juist dat wij óók zo’n gelukkig en zorgeloos leven kunnen hebben. Dus dames; koop die Tena-slip en je hoeft je tijdens het fietsen met je man of vriendinnen niet meer onzeker te voelen, of schaf aan die heerlijke stoutmoedige scheermesjes voor mannen (waarmee ik me overigens tot twee keer toe flink gesneden heb op een zeer gevoelige plek en nu ik dit schrijf bedenk ik me dat ik meteen nog een taboe te pakken heb 😛) en je bent een stuk gelukkiger. Televisie en internet schreeuwen ons als het ware toe ‘weg met die onzekerheid en koop nu jouw portie zelfvertrouwen’.
Alle mooie boeken van onder andere Brene Brown ten spijt, is er nog veel werk te doen om het taboe op onzekerheid te doorbreken.
En als ik je dan vervolgens vraag waar jij het meest onzeker over bent, komt er dan een antwoord? Als je ‘nee’ zegt: waar beschermt het taboe jou dan tegen?
